मराठी डेली सोप्स वर बंदी आणावी असं का नाही वाटत कोणालाच?
कसलं लॉजिक सोडून दाखवतात सगळं.
हिंदीवाल्यांनी फार पूर्वीच लॉजिकशी फारकत घेतली, तेव्हा मराठीत थोडंफार बरं चाललं होतं, पिंपळपान, गंगाधर टिपरे वगैरे वगैरे.
पण हिंदीची नक्कल नाही केली तर आम्ही सृजनशील वगैरे नाही का म्हणवले जाणार? कशाला उगीच ते!
त्या म्हाळसा-बानू आणि देवांची कथा पार लव्हस्टोरी ट्रॅन्गल करून टाकलाय. त्या म्हाळसेला काही तिचं रहस्य समजायला तयार नाही, अरे हो समजलं तर मालिका नाही का संपून जायची!
तुझ्यात जीव मध्ये एक असुरी पात्र घुसडलंच आहे, आणि ती देखील स्त्रीच असायला हवी हा नियमही पाळलाय.
नवऱ्याची बायको तर खरंच एवढी बिनडोक आहे की तिची दयासुद्धा येत नाही. जरासुद्धा स्वाभिमान नावाची काही गोष्ट असते की नाही? तो नवरा एवढा हाडतूड करतोय आणि ही सगळं खापर त्या तिसऱ्याच पोरीवर फोडून मोकळी. तो गुरु काय तिसरीतला मुलगा आहे का त्याला कोणी फूस लावायला? त्याला धडा शिकवेन इथपर्यंत ठीक आहे, पण त्याच्याकडे परत कशाला जायचंय हिला? आणि त्याला धडा शिकवण्याची तर कुठे बातच नाही, जी काही वाट लावणार ती त्या पोरीची लावणार आहे म्हणे!
खुलता कळी मध्ये तर रोज चोराच्या उलट्या बोंबाच पाहायला मिळतात. त्या मोनिकाने आक्रस्ताळेपणा सुरु केला की तिला कोणी झोपत का नाही, की तू लग्नाआधी शेण खाल्लंस म्हणून तुझ्यावर ही वेळ आलीये आणि आता ते भोग म्हणून? माझी आई तिची कोणीतरी पाहिजे होती. इथे आमची कितीवेळा काही चूक नसतानाही आम्हाला गप्प करते तर मोनिकाची काय हालत केली असती!
काही दिया परदेशी मध्येही सगळा आनंदी आनंदच आहे. कोणती सून निशाइतकी वाईट आणि सासू गौरीच्या आईइतकी चांगली असते का? चांगल्या आणि वाईट दोन्हीही गोष्टींचं टोकच दाखवतात अगदी! त्या गौरीची जाऊबाई जितकी माठ दाखवलीय तितकं खरंच कोणी असतं का? बाकी बनारसमधल्या घरगुती संस्कृतीबद्दल विशेष काही माहिती नाही, पण जितकं मालिकेत दाखवलंय तितकं जुनाट वातावरण अजूनही असेल का?
एवढं असूनही सासूबाई कशा रोज ७ ते ११ टीव्हीसमोर डिंक लावून चिटकल्यासारख्या बसतात याचंच आश्चर्य वाटतं. एखादा भाग बुडला तर दुसऱ्या दिवशी त्याचं रिपीट पाहतात म्हणजे पाहतातच! जणू काही त्यावर परीक्षाच द्यायचीये त्यांना! त्यांच्यामुळेच जेवण करताना आणि नंतरचं आवरताना या मालिका डोळ्यापुढून गेल्यात त्याचा मला इतका त्रास होतो तर लोकांमध्ये हे सगळं न चुकता पाहण्याचा पेशन्स कुठून येत असेल?
देवा, माझीही सहनशक्ती थोडी वाढव रे बाबा!
No comments:
Post a Comment